Καθόταν μόνος του όλο το βράδυ,ήσυχος,στη γωνία.Δεν είπε κουβέντα,δε γελούσε με τις βλακείες μας,δε νύσταξε με το πέρασμα της ώρας.Συμμετείχε κανονικά σε όλες τις δραστηριότητες.Έτρεξε για να προλάβουμε το λεωφορείο,περπάτησε γρήγορα μαζί μας στο κρύο,παρήγγειλε ρακόμελο, κορόιδεψε τον απαίσιο dj.Κανονικά.
Τον αναγνώρισα.Στην αρχή ήταν περίεργο.Όπως τα σκυλιά που πρώτα μυρίζουν και μετά πλησιάζουν.Και μετά κατάλαβα ποιος ήταν.Ήταν εγώ,κι ήταν ο απαίσιος dj κι ήταν η κοπέλα του απέναντι τραπεζιού κι ήταν εσύ ένα βράδυ λίγο μετά το Νοέμβριο που έτρωγες μόνος pizza στο σπίτι κι έβλεπες b-movies.
Είναι δύσκολο,και άσχημο και μάλλον απερίγραπτο με λόγια.Είναι ανώφελο ο διπλανός σου να προσπαθεί να σε κάνει να γελάσεις,κι όση ρετσίνα-κόλα κι αν πιεις δεν φεύγει,σε όποια αγκαλιά κι αν σε πάρει ο ύπνος κι όσο Κότσιρα κι αν ακούσεις στα κρυφά,θυμάσαι.
Και μια μέρα εκεί που περπατάς στο δρόμο,κάτι συμβαίνει.Κάτι μαγικό.Κι όλες οι προηγούμενες προσπάθειες εκμηδενίζονται.Κι όλα όσα έχεις κάνει σβήνουν.Κι από μνήμη γίνεται ανάμνηση,κι από ανάμνηση νοσταλγία,κι από νοσταλγία μια απροσδιόριστη γλύκα κάθε φορά που μυρίζεις το συγκεκριμένο απορρυπαντικό.Γιατί σε όλη αυτή τη διαδρομή,ένα άλλο χέρι κρατάει το δικό σου σφιχτά,και για κάποιο απροσδιόριστο λόγο το άφησες να μουδιάσει στο κράτημα και αντί για δύο ένοιωσε πια ένα χέρι.
Όσο ωραίο κι αν είναι αυτό το απορρυπαντικό,πάντα υπάρχει ένα άλλο απορρυπαντικό που μυρίζει διαφορετικά,αλλά εξίσου όμορφα.
http://www.youtube.com/watch?v=5YXVMCHG-Nk&ob=av2e
Until I find somebody new.
Τον αναγνώρισα.Στην αρχή ήταν περίεργο.Όπως τα σκυλιά που πρώτα μυρίζουν και μετά πλησιάζουν.Και μετά κατάλαβα ποιος ήταν.Ήταν εγώ,κι ήταν ο απαίσιος dj κι ήταν η κοπέλα του απέναντι τραπεζιού κι ήταν εσύ ένα βράδυ λίγο μετά το Νοέμβριο που έτρωγες μόνος pizza στο σπίτι κι έβλεπες b-movies.
Είναι δύσκολο,και άσχημο και μάλλον απερίγραπτο με λόγια.Είναι ανώφελο ο διπλανός σου να προσπαθεί να σε κάνει να γελάσεις,κι όση ρετσίνα-κόλα κι αν πιεις δεν φεύγει,σε όποια αγκαλιά κι αν σε πάρει ο ύπνος κι όσο Κότσιρα κι αν ακούσεις στα κρυφά,θυμάσαι.
Και μια μέρα εκεί που περπατάς στο δρόμο,κάτι συμβαίνει.Κάτι μαγικό.Κι όλες οι προηγούμενες προσπάθειες εκμηδενίζονται.Κι όλα όσα έχεις κάνει σβήνουν.Κι από μνήμη γίνεται ανάμνηση,κι από ανάμνηση νοσταλγία,κι από νοσταλγία μια απροσδιόριστη γλύκα κάθε φορά που μυρίζεις το συγκεκριμένο απορρυπαντικό.Γιατί σε όλη αυτή τη διαδρομή,ένα άλλο χέρι κρατάει το δικό σου σφιχτά,και για κάποιο απροσδιόριστο λόγο το άφησες να μουδιάσει στο κράτημα και αντί για δύο ένοιωσε πια ένα χέρι.
Όσο ωραίο κι αν είναι αυτό το απορρυπαντικό,πάντα υπάρχει ένα άλλο απορρυπαντικό που μυρίζει διαφορετικά,αλλά εξίσου όμορφα.
http://www.youtube.com/watch?v=5YXVMCHG-Nk&ob=av2e
Until I find somebody new.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου