Παρασκευή 16 Μαρτίου 2012

Common people

Ξύπνησα με τρελή επιθυμία να "δημιουργήσω" σήμερα...Δε ξέρω αν έφταιγε ο πυρετός που εκείνη την ώρα είχε χτυπήσει κόκκινο,ή η παράσταση που είδα χθες βράδυ και μου δημιούργησε ποικίλες νοητικές αντιδράσεις.Από τη στιγμή που βγήκα στο δρόμο έψαχνα να εντοπίσω μια ιστορία που θέλω να δω και,μετά, να πω.Φυσικά δεν είχα σκεφτεί πως θα την πω,αλλά,αυτό ήταν το μόνο εύκολο στο μυαλό μου.Είναι τέλειο και συνάμα τρομακτικό το πόσοι τρόποι υπάρχουν για να πούμε αυτό που βλέπουμε ή φανταζόμαστε,σκέφτηκα.
Στη σχολή...
Η δασκάλα μας μιλάει και μέσα από τα λόγια της μεταφέρομαι σε άλλους κόσμους.Κάνουμε μια άσκηση με προσωπικά βιώματα και ο Δ. διηγήται μια ιστορία που μας συγκινεί όλους.Μαθαίνω για τη ζωή και τη φιλοσοφία του Καζαντζάκη και αποφασίζω να διαβάσω την ασκητική.
Στο δρόμο..
Φεύγω από τη σχολή σαν κυνηγημένη,σχεδόν.Δε ξέρω τι ψάχνω,αλλά,κάτι ψάχνω.Κατεβαίνω τη Δραγούμη,όσο πιο γρήγορα μπορώ για να βρω θάλασσα...Στο μυαλό μου παίζει το τραγούδι: Με τα μάτια κλειστά, ξανά και ξανά.Φτάνω θάλασσα και καταλαβαίνω ότι όλα φαίνονται πιο όμορφα κάτω από τον ήλιο.Κοιτάζω εδώ κι εκεί.Ανθρώπους,βλέμματα,σχέσεις.χτενίσματα,ντυσίματα...Αυτό το κάτι που ήθελα δεν εμφανιζόταν.Συνεχίζω το περπάτημα και μου 'ρχεται στο μυαλό η φράση μιας δασκάλας μας στη σχολή:<<Το λεωφορείο είναι πραγματικός θησαυρός για να παρατηρείς>>.Ανεβαίνω Μητροπόλεως να πάρω το 12άρι με βήμα γοργό.Το παίρνω από τη Μητρόπολη και βρίσκω κατευθείαν θέση.Για δες,σκέφτομαι,αυτή είναι η τυχερή μου μέρα.Δίπλα μου στο λεωφορείο κάθεται ένας σαραντάρης που φοράει πράσινα all star.Βγάζει μετά από λίγο από το σάκο του το βιβλίο που προσπαθώ να διαβάσω εδώ και καιρό.Γελάω μόνη μου και σκέφτομαι ότι αν αυτό ήταν ταινία θα το έβγαζα κι εγώ από την τσάντα,θα διαβάζαμε μαζί,θα αντάμωναν τα βλέμματα μας,θα χαχανίζαμε και κάπως,έτσι, περίεργα θα ερωτευόμασταν παράφορα.Μέχρι να ολοκληρώσω τη σκέψη ο τύπος έχει κατέβει.
Κοιτάζω γύρω μου τους υπόλοιπους επιβάτες απογοητευμένη!Όχι,σήμερα δεν θα έβρισκα την έμπνευσή μου.Και μετά ξανακοιτάζω.Δεν υπάρχει μία ιστορία για να πω,υπάρχουν άπειρες,και είναι παντού γύρω μου.Σε μία απ'αυτές παραχωρώ τη θέση μου,μία με σκουντάει για να κατέβει.Όλοι είμαστε ιδιαίτεροι και ξεχωριστοί και καθένας από μας αποτελεί έμπνευση για κάποιον άλλον που την ψάχνει.
Είναι μια όμορφη μέρα σήμερα.
http://www.youtube.com/watch?v=yuTMWgOduFM&ob=av2n

1 σχόλιο:

  1. Prospathisa na kano to idio an kai dn imuna sto mathima...oloi exume na pume mia istoria to thema einai poios exi na pei kati endiaferon ;)i an thes ti "psixi" oste na kanei mia istoria endiaferousa.varethika na tous koitao...adiaforoi kai antipathitikoi anthropoi :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή