Happy are those who dream dreams and are ready to pay the price to make them come true.

Και ρωτάω :πόσα από αυτά μπορεί να αντέξει ένας άνθρωπος;
πόσες φορές μπορεί να ελπίσει να τολμήσει να ονειρευτεί και να καταρρεύσουν όλα;Στην αρχή ξεκινάς αδαής κι ευτυχισμένος.τρως την πρώτη πατάτα αλλά στο πίσω μέρος του μυαλού σου έχεις οτι τίποτα δεν έχει τελειώσει ακόμη..και συνεχίζεις.Ορθώνεσαι ξαναελπιζεις,ξαναονειρέυεσαι ξανασκέφτεσαι οτι μπορει να είσαι ο τυχερός ή απλα η εξαιρεση και την ξαναπάτας,και κάθε φορά που σηκώνεσαι στα πόδια σου,ο στόχος που τόσο προσιτός και κοντινός σου φαινόταν ξαφνίκα πηγαίνει το ίδιο μακριά όπως την προηγούμενη φορα που ξανάρχισες.Και αναρωτιέμαι:πόσο πρέπει να αγαπάς το στόχος σου και να τον θέλεις για να σου αξιζει μία ευκαιρία;Πόσο σκληρα πρεπει να δουλέψεις;Και τελίκα τι σου λείπει και για μία φορά δεν έρχονται τα πραγματα όπως είχες τολμήσει να ονειρευτείς;

Broken hearts are for assholes

Τι δημιουργεί μια σπασμένη καρδιά;Εγω νομίζω οτι οι καρδιές μας καταποτίζονται απλα και μόνο επειδή διαψεύδονται οι ελπίδες μας.Ελπίδες που είχαμε για την εξέλιξη μιας καταστασης, για την εκβαση μιας προσπάθειας, για μια διαφορέτικη κατάληξη,τελος παντων,καλύτερη σίγουρα,από αυτήν που συνέβη.'Αρα η απάντηση σε αυτην την εξίσωση είναι απλή.Δεν ελπίζω τίποτα.Έτσι τελειωνει ολο το πανηγύρι των κατεστραμμένων προσδοκιών..Πολύ απλό.Πολύ απλό,πραγματικά..Ακατόρθωτο συνάμα.Δηλώνω control freak..Αρνούμαι οποιοσδήποτε ή οτιδήποτε να μου πάρει τον έλεγχο και να μη μπορώ να αποφασίσω εγω για τις σκέψεις μου.Λέω.Τι κάνω όμως.Ο μηχανισμός δημιουργίας συναισθημάτων είναι εξαιρετικά πολύπλοκος και εικάζω χημικός..Δεν εξηγείται αλλιώς.Δεν υπάρχει καμιά λογικη εξήγηση πέραν της σχιζοφρένειας,φυσικά,η οποία να δικαιολογεί την ανεξελεγκτη παραγωγή συνασθημάτων και ελπίδων.Και τελικα;ξεκρέμαστοι σε ένα νοητικό φιάσκο που έτσι κι αυτή,όπως κι ολες τις άλλες φορές θα γκρεμιστεί.Και τι είναι η ζωη,χωρίς αυτες τις στιγμές που σου κοβουν την ανασα;Ηρεμη;

Τελικά πληγώνουμε αυτό που αγαπάμε..;

Τόσο κλισέ κι όμως τόσο αλήθεια..Βέβαια,όταν το ακούς από άσχετες πηγές και μάλιστα σε φάσεις τύπου: έχω πιει 5-6 μπουκάλια κρασί και κλαίω για το γκομενάκι που μόλις με παράτησε ή για την πουτάνα την "και καλα" κολλητή που σου έφαγε τον έναν και μονάδικο έρωτα της ζωης σου,δε δίνεις και πολύ σημασία...Πρόσφατα όμως το άκουσα από κάποιον αρκετά σοφό και οφείλω να ομολογήσω οτί με προβλημάτισε..Ποιους αγάπαμε;Τι αγαπάμε σε αυτούς;;Και τελικά γιατί;Κατέληξα ότι δεν υπάρχει απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα και σε τελική ανάλυση τοσα χρόνια κανείς δεν το κατάφερε..Παρ'ολ'αυτά αυτό που με απασχολεί είναι το γιατί.Γιατί παντα υπάρχει αυτή η μικρη καταστροφική τάση μέσα μας που μας οδηγεί στο να χαλάσουμε ή έστω να μουτζουρώσουμε κάπως οποιαδήποτε σχέση μας κάνει ευτυχισμένους;;Ειναι που φοβόμαστε την ευτυχία;Είναι που δε μας φτάνει αυτό που έχουμε και θέλουμε κι άλλο, κι άλλο, κι άλλο;;Είναι που τους μισούμε που τους αγαπάμε τόσο;Είναι που θέλουμε έστω και λίγο να τους πληγώσουμε για να αποδείξουμε στον εγωιστικό μας εαυτό οτι μπορούμε και χωρίς αυτούς;;Ειλικρινά δε ξέρω και μακάρι να έβρισκα ένα λόγο για όλες αυτές τις αδικαιολόγητες συμπεριφορές..Μέχρι τότε..συγγνώμη.

ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΟΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ.ΚΙ ΑΝ ΔΕΝ ΠΑΝΕ,ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΠΩΣ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΤΟ ΤΕΛΟΣ..

What about now?

Δεδομένο.Ουσιαστικό.Ουδέτερο.Κατι που ισχυει απ'αρχης και μας βοηθάει να προχωρήσουμε στη συνέχεια παίρνοντάς το ως βάση.Θα'λεγε κανείς ότι είναι αν όχι κάτι πολύ καλό τουλάχιστον κάτι συμφέρον από αυτόν τον ορισμό.Λάθος.Το δεδομένο μας προσφέρει μία σιγουριά που όλος ο υπολοιπος κοσμος αδυνατεί να το κάνει.Κι αντί να το κατάλαβουμε όσο το δυνατόν πιο σύντομα, και να αρχίσουμε να εκτιμάμε όλα μα όλα τα πραγματα από την αρχή και να νοιώθουμε ευτυχισμένοι γι αυτά που έχουμε,και να τα εκμεταλλευόμαστε στο έπακρο..εμείς οι ανόητοι ανθρωποί δημιουργούμε κι αλλα πολλά δεδομένα.Κατηγοριοποιουμε,βάζουμε σε κουτάκια.οποτε νοιώθουμε ανασφαλείς ανοίγουμε το ροζ κουτάκι.όποτε φοβισμένοι το γκρι κ.ο.κ.Έχεις ένα σπίτι να μείνεις,ένα πιάτο φαγητό να φας το μεσημέρι(ας είναι κι απο το Μακη το γυράδικο),ένα βιβλίο να διαβάσεις,έναν ανθρωπο να σε αγαπάει...Μη μεμψιμοιρεις..απολαυσε αυτά που έχεις..ευχαριστήσου τα.Ζήσε μέσα από αυτά κι από αυτα.Και ποτέ μην επιτρέψεις στον εαυτό σου να γίνει το δεδομένο κάποιου άλλου.Χάριζε αγάπη σε αυτούς που μπορουν να τη δεχτούν και να στην ανταποδώσουν,ακόμα κι αν δε στο λένε..Στους υπόλοιπους ρίξε λίγη θετική σκέψη,λίγη αστερόσκονη και πάλι από την αρχή..http://www.youtube.com/watch?v=01JUJYK5ALQ

Πριν το χάραμα!

Ναι λοιπόν ξυπνάς ένα πρωι κι όλοι έχουν κάτι να πούν.Συνήθως οι έξυπνοι είναι διστακτικοί και λιγομιλητοι και οι κενοί θρασείς και φαφλατάδες..Παρ'ολ'αυτά η σιωπή κράτησε πολυ και ειναι ωρα να τη σπάσουμε κι 'εμεις οι έξυπνοι(χαρακτηριστικό επίσης των έξυπνων είναι μια εμφυτη μετριοπάθεια..)!!Αφού λοιπόν υπάρχω έχω δεν έχω blog αποφάσισα πριν το χάραμα να σπάσω τη σιωπή και να αναρτήσω-αναρτηθώ!!Καλώς αλληλοβρεθήκαμε λοιπόν!Ας συνυπαρξουμε-υπαρξουμε περισσοτερο στο real παρά sto block-world κι όποτε αισθανόμαστε ανασφάλεια ας τσεκάρουμε τους αναγνώστες μας!
http://www.youtube.com/watch?v=o1tj2zJ2Wvg&ob=av3e