Μια ελπίδα που δεν πρόλαβε να ολοκληρωθεί,μια φιλία που διαλύθηκε λόγω απόστασης,ένα πρωινό φιλί που δεν ξεχνώ και μια υποχρέωση που έπρεπε να καλυφθεί με τον γλυκύτερο δυνατό τρόπο συναντήθηκαν στο ντουλάπι μου εχθές το πρωί.Ήταν απλά μια απόφαση:σε ποιο σκεύος ήθελα να μεταφέρω τον καφέ μου από το σπίτι στη σχολή ώστε να παραμείνει ζεστός.Θα μπορούσα,απλά, να είχα πάρει ένα πλαστικό ποτήρι.
Αν το σκεφτεί κανείς, τα αντικείμενα λειτουργούν και ως χρονομηχανές.Πιάνεις ένα αντικείμενο και μεταφέρεσαι, αυτόματα, στον τόπο και στο χρόνο που χρησιμοποίησες αυτό το αντικείμενο τελευταία φορά, ή στον τόπο και στο χρόνο που θα ήθελες να είχες χρησιμοποιήσει αυτό το αντικείμενο.
Στην αρχή πήρα το ροζ με τα λουλούδια και θυμήθηκα τον Α. να μου λέει: <<Αυτό θα το πάρεις και μαζί σου στη Βουδαπέστη,όταν θα έρθεις, γιατί έχει ψοφόκρυο, και θα πρέπει να κρατάς κάτι ζεστό όταν θα κάνεις sightseeing!>>.Δεν πήγα ποτέ στη Βουδαπέστη και με τον Α. μιλάμε σπάνια.
Μέτα πήγα στο άσπρο από το Μόναχο και ξαφνικά μύρισα κανέλα και καφέ δυνατό και γεύτηκα πρωινή ανάσα και κουλουράκια με σοκολάτα.Είπα να πάω για Βερόνα,αλλά μόνο που θυμήθηκα τη δήλωση μου:<<Η Βερόνα είναι η πόλη των ερωτευμένων>>,αποφάσισα να πιάσω το απλό ασημί, αλλά... το άτιμο στάζει και λερώνει.
Έχω 4 θερμός στο ντουλάπι μου.Ήθελα καφέ εχθές το πρωί.Δεν πήρα κανένα τελικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου