_Against all odds_

"Μείνε με τα δυο σου πόδια γερά στο παρόν, τα μάτια σου μπροστά στο μέλλον και με ένα μικρό κομμάτι της καρδιάς σου στο παρελθόν για να θυμάσαι τι βήματα έκανες μέχρι αυτή τη στιγμή." Έτσι μας συμβούλευσαν οι απανταχού ρομαντικοί ή ρεαλιστές που βλέπουν το ποτήρι μισογεμάτο μέσα στις εποχές. Αυτή τη στιγμή το μόνο που μπορώ να καταλάβω είναι ότι όσοι είπαν αυτό το πράγμα είτε υπήρξαν πάντα σίγουροι για τη ζωή τους και το μέλλον τους, αρκετά ώστε να θέλουν να το στοχεύουν με τα μάτια τους ή είχαν πολλά λεφτά.

"Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα", μας είπαν, πάλι, κάποιοι άλλοι πιο καμμένοι από τη ζωή και τα αναπάντεχα της που δεν μπορούσαν να περιγράψουν διαφορετικά το απροσπέλαστο αδιέξοδο δύο επιλογών που όποια και να γίνει θα έχει καταστροφικό αποτέλεσμα.

Ας μιλήσουμε για την ομάδα Β: Η ομάδα που τα έχει χαμένα κυριολεκτικά και μεταφορικά, που δεν ξέρει που πατάει και που βρίσκεται,η ομάδα που σε καμία περίπτωση δεν θέλει να κοιτάξει το μέλλον κατάματα γιατί της φαίνεται τρομακτικό όσο ο εξορκισμός της Έμιλυ Ρόουζ, αλλά ούτε και να μείνει σταθερή στο παρόν γιατί έχει τοποθετήσει τα πόδια της σε ένα υπερβολικά λεπτό σκοινί που τρεμοπαίζει και τραντάζεται συνέχεια.

Η ομάδα Β έπεσε κατηγορία και έχασε τους χορηγούς της.Οι βασικοί της έχουν πάθει όλοι και από κάτι και παίζει με αναπληρωματικούς. Οι ομάδα Β δεν έχει προπονητή γιατί τον απέλασαν, ούτε και γυμναστή γιατί έπαθε έμφραγμα. Η μασκότ της ομάδας Β πήγε κι έγινε αναπληρωματική μασκότ της ομάδας Α.

Στο στοίχημα έπαιξα ότι θα κερδίσει η ομάδα Β και περιμένω αποτελέσματα.

_Δύσκολος καιρός για πρίγκιπες_

Είναι κάποιες μέρες που περνούν, έτσι, σαν αέρας, που δεν καταλαβαίνεις πότε έπεσες για ύπνο το ένα βράδυ και πότε ήρθε κιόλας το επόμενο.Είναι όμως και κάτι άλλες μέρες που είναι ατελείωτες, που κάθε λεπτό τους, σαν να σε μεγαλώνει ένα ολόκληρο χρόνο και που δεν  μπορείς να αντέξεις το βάρος στους ώμους σου.

Είναι δεδομένο πως κάνουμε κάποια πράγματα επειδή απλά τα θέλουμε, και πως κάνουμε κάποια άλλα, επειδή δεν μπορούμε απλά να κάνουμε κάτι άλλο.Έτσι, πάντα έλεγα πως είμαι ρομαντική όχι επειδή θέλω, αλλά επειδή έτσι είμαι.

Τις τελευταίες μέρες συνειδητοποίησα πως τίποτα δεν είναι δεδομένο και πως το "έτσι είμαι" μπορεί εύκολα να μετατραπεί σε "είμαι αλλιώς", από τη μια στιγμή στην άλλη. Το είμαι καλά μπορεί γρήγορα να γίνει: είμαι άρρωστος, το είμαι χαλαρός μετατρέπεται σε μια στιγμούλα σε: είμαι πιο αγχωμένος από ποτέ.Η γλυκιά μυρωδιά μια ζεστής σοκολάτας αλλάζει πολύ γρήγορα σε αηδιαστική μυρωδιά νοσοκομείου. Όλα αλλάζουν,αναπάντεχα, γρήγορα,αλαζονικά. Ναι, η αλλαγή κουβαλάει μια αλαζονεία γιατί ξέρει πως όποτε καταυθάνει, πρέπει να την υπακούσεις και να προσαρμοστείς, αλλιώς δεν θα επιβιώσεις.

Εγώ βρήκα παρηγοριά στη μυρωδιά των φρεσκοπλυμένων ρούχων αυτές τις μέρες.Κάθε φορά που απλώνω τα πλυμένα μου ρούχα νιώθω πως καθαρίζω και μια σκοτεινή γωνία ενός ανήσυχου μυαλού.

Άλλαξα τα σεντόνια μου, και πια με τα χρωματιστά καινούργια μοσχομυριστά μου σεντόνια πορεύομαι από το "έτσι είμαι" σε ένα άλλο "έτσι είμαι, αλλά και κάπως αλλιώς, και λίγο από αυτό και ίσως και λίγο από εκείνο", γιατί "έτσι είναι" τα πράγματα.

_Pieces of April_

Είναι κάτι φιλιά που σε σημαδεύουν πιο πολύ από κάποια άλλα, είναι κάτι αγκαλιές που τις επιδιώκεις πιο πολύ από κάποιες άλλες, είναι κάτι ματιές που σε καίνε σαν φωτιά και ξέρεις ότι πρέπει να μείνεις μακριά, είναι κάτι χαμόγελα που δεν διατάζεις εσύ τα χείλη σου, αλλά εκείνα εσένα, και είναι κάτι δάκρυα που όσο και να προσπαθήσεις να τα συγκρατήσεις, τρέχουν.Είναι και κάτι σ' αγαπώ που θα θυμάσαι τα πάντα από τη στιγμή που τα εξέφρασες.
Είναι κάτι αισθήματα που δεν θέλεις να τα έχεις και προσπαθείς να τα διώξεις από τη στιγμή που θα ανοίξεις τα μάτια σου μέχρι την τελευταία σκέψη που θα αφήσεις στο μαξιλάρι σου πριν κοιμηθείς, κι είναι και κάποια άλλα από τα οποία αγκιστρώνεσαι και τα κρατάς καλά φυλαγμένα στη μικρή θέση που αφήνει η λογική στην καρδιά σου.
Είναι αυτή η διαρκής αμφιταλάντευση που σε κάνει ευτυχισμένο, είναι αυτή η συνεχόμενη αβεβαιότητα που σε κάνει δυστυχισμένο.Είναι αυτό το "σε θέλω" που σε συγκρατεί από το να αφήσεις τα όπλα και είναι αυτό το "πονάω" που σε σπρώχνει στο χώμα και δεν σε αφήνει να πάρεις μια σωστή ανάσα.
Είναι η άνοιξη που δε λέει να εδραιώσει την κυριαρχία της και είναι και τα κομμάτια του χειμώνα σου, που σαν να ζουν πάντα μέσα μου.

http://www.youtube.com/watch?v=8JA1XAmzbnw

Παζάρι Βιβλίου

Κάπου ανάμεσα στις ψυχώσεις της Sarah Kane, τον απίστευτο μου πονοκέφαλο, τις κρίσεις αυτοεκτίμησης και τις επερχόμενες πρόβες, η Ρ. και η Α. με σύρανε κυριολεκτικά στο παζάρι βιβλίου που γίνεται στην πλατεία Odeon. Περίμενα, φυσικά, ότι θα μου αρέσει, αλλά, δεν περίμενα ότι θα αντιμετώπιζα αυτήν την κατάσταση. Ένας μεγάλος αντικειμενικά χώρος εξοπλισμένος, μόνο με τα απαραίτητα ράφια και ένα υποτυπώδες ταμείο να πήζει από βιβλία.Κι αυτό το περίμενα.Εκείνο που με εξέπληξε είναι ότι έπηζε και από ανθρώπους. Ανθρώπους μικρούς, μεγάλους, με διαφορετικά στυλ, διαφορετικές προτιμήσεις.'Ένας χώρος στον οποίο μπορούσες να βρεις από ποιητικές συλλογές του Καβάφη μέχρι συνταγές μαγειρικής, και από θεατρικά του Τσέχωφ μέχρι συμβουλές για ταντρικό σεξ.Ήταν όλα εκεί και κυρίως ήταν όλοι εκεί. Χωρίς να μπορώ να πω ότι η οργάνωση ήταν το μεγαλύτερο πλεονέκτημα, οι απίστευτα χαμηλές τιμές σε συνδυασμό με την απέραντη ποικιλία των βιβλίων, σε έκαναν να το παραβλέψεις.

Χαθήκαμε στους διαδρόμους και βρεθήκαμε στα παιδικά μας χρόνια με παραμύθια του Άντερσεν, περάσαμε γλυκά στην εφηβεία με τις περιπέτειες από τις Μικρές κυρίες, ερωτευτήκαμε με τον Εμίλ Ζολά και καταλήξαμε να γελάμε με ανέκδοτα για μικρούς και μεγάλους. 

Ένας μικρός παράδεισος για τον καθένα κατοικοεδρεύει στη μικρή μας πόλη και είναι προσβάσιμος σε όλους.Σου προσφέρει άπειρα ταξίδια όπου το ακριβότερο εισιτήριο κοστίζει μόλις 7 ευρώ και κυρίως σου επιτρέπει να ονειρευτείς, χωρίς να πρέπει να απολογείσαι.