Λεωφορείο νούμερο 12.Πρώτο κάθισμα μετά τη δεύτερη πόρτα.Οικείο πρόσωπο,γλυκό χαμόγελο,αμήχανα χέρια,φιλί που προσγειώθηκε στο παγωμένο μάγουλο.Έφερα γλυκό,νομίζω πάντα κάνει τη διαφορά.Εξ'άλλου ποια μεγαλύτερη απόδειξη αγάπης από το να προσφέρεις φαγητό στον άλλον;
Απορρίψαμε το μικρό άσπρο καφέ γιατί μας ξένισε ο κόσμος.Πήγαμε στο μπαράκι μας.Μαργαρίτα και Ipanema.Κόκκινο και πράσινο χρώμα.Γλυκιά και αλμυρή γεύση.Είναι αστείο ότι δύο ποτά μπορούν να απεικονίσουν την πορεία μιας σχέσης.Θα μπορούσαμε να μην είχαμε μιλήσει καθόλου,το σώμα μιλάει πολλές φορές καλύτερα από τη γλώσσα.
Ήταν πιο εύκολο να τα πούμε μέσα από ένα παιχνίδι.Μάντεψε τι σκέφτομαι!Είμαστε πολύ καλοί σε αυτό.Μάχη σώμα με σώμα.Το λήξαμε στην ισοπαλία,ήταν το πιο δίκαιο.Και μετά χαμόγελα,πολλά.Και οχετοί νέων για αναπλήρωση του χαμένου χρόνου.Είναι δύσκολο να ξεκολλήσεις δύο κομμάτια από παζλ που είναι τόσο ταιριαστά.Μερικές φορές,όμως,μπορείς να πάρεις αυτά τα κομμάτια και να τα τοποθετήσεις σε μια άλλη εικόνα παζλ,πιο ταιριαστή εκείνη την εποχή με τα χρώματα του τοίχου σου, και της ζωής σου.Και να ταιριάζει γάντι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου