Mas que nada

"Δεν με πείθεις", είπε στον εαυτό της κοιτάζοντας τον στον καθρέφτη και προσπαθώντας ταυτόχρονα να καταλάβει αν έπρεπε να βγάλει τα φρύδια της ή είχε ακόμη καμιά δυό μέρες.

'Έκανε να φύγει, άλλα, κάτι την τράβηξε πίσω.Κάτι κουνιόταν στον καθρέφτη.Πάγωσε.Στάθηκε ακριβώς μπροστά στον καθρέφτη χωρίς να μπορεί να μιλήσει, χωρίς να μπορεί να κουνηθεί.

ΕΙΔΩΛΟ:Πρώτον, αυτό το παντελόνι διαγράφει το εσώρουχο σου, πώς δεν το κατάλαβες, τόση ώρα κοιτιέσαι....

Δεν μπορεί να το έβλεπε αυτό, σκέφτηκε, και παρέμεινε ακίνητη..Το είδωλο της ζωντάνεψε στον καθρέφτη και της έκανε κουβέντα για το άσπρο παντελόνι της...

Ειδ.:Θα συνεχίσεις να με κοιτάς σα χάνος ή θα αλλάξεις παντελόνι??

ΚΟΡΙΤΣΙ: Ε, ναι θα αλλάξω..Μα καλά..Πώς μου μιλάς?Και μοιάζω έτσι όταν μιλάω?Δηλαδή, no offence,αλλά έχουμε λίγο μαγουλάκι..

Ειδ.:Τώρα το κατάλαβες?Εϊ θα βγάλεις το παντελόνι σου μπροστά μου?Έχεις κυτταρίτιδα που δεν θες να τη βλέπεις ούτε εσύ η ίδια, αν δεν κάνω λάθος..Αν είχα τα μπούτια σου δεν θα ξεντυνόμουν σε τόσο φως..

Κορ.:Έχεις τα μπούτια μου!! είπε και κοίταξε το είδωλο της που παρέμενε ντυμένο, ενώ η ίδια είχε ξεντυθεί.

Ειδ.:Γρήγορα άρχισες να βγάζεις γλώσσα..

Κορ.: Τρελαίνομαι ή μιλάω με τον εαυτό μου στον καθρέφτη?

Ειδ.: Το Β.

Κορ.:Να βάλω το χακί παντελόνι??

Ειδ.: Κάνε ό,τι θες..Με τέτοια μαλλιά δεν παίζει να κοιτάξει κανείς παντελόνι.

Κορ.:Τι έχουν?

Ειδ.:Τίποτα..Είναι μια βλακεία και μισή...

Κορ.:Λοιπόν, αυτό είναι ωραίο παντελόνι..Λέω να κλείσω τα φώτα και να βγω από το δωμάτιο της τρέλας.

Ειδ.:Θα με βλέπεις σε κάθε καθρέφτη μέχρι να λογαριαστούμε.

Κορ.:Τι λες?Τι έχουμε να πούμε??

Ειδ.:Γιατί δε σε πείθω?Τι σκατά έχω?

Κορ.:Πλάκα κάνεις?Τόση ώρα με θάβεις.....Χάλια μαλλιά, κυτταρίτιδα, άσχημα ρούχα, χοντρομάγουλα...

Ειδ.: Εγώ τα λέω..Εσύ γιατί με πιστεύεις?

Κορ.:Γιατί σε βλέπω, δηλαδή, με βλέπω, στον καθρέφτη.

Ειδ.: Δε σε βλέπεις, βλέπεις αυτό που θες να δεις.

Κορ.:Δε καταλαβαίνω..

Ειδ.: Δε σε πείθω?Τι πρέπει να κάνω για να σε πείσω?Να κυνηγήσω το όνειρο σου?Να δουλέψω σκληρά?Να προσπαθώ κάθε μέρα να κάνω κι άλλα πράγματα?Να βγαίνω με τους φίλους σου?Να αγαπάω τους αγαπημένους σου?Να ονειρεύομαι ένα αύριο πιο πολύχρωμο?Να διεκδικώ αυτά που μου ανήκουν?ΟΧΙ!Γιατί τα κάνω ήδη..Τα κάνεις ήδη!Τι,λοιπόν, λείπει για να σε πείσω?

F for....

Όλα ξεκίνησαν κάπου στο νηπιαγωγείο, όταν ένα άλλο χαριτωμένο κοριτσάκι ή αγοράκι κατευθύνθηκε προς το μέρος μας και με ελαφρά γερμένο κεφάκι στο πλάι μας ρώτησε: παιδάκι, θέλεις να γίνουμε φίλοι?Κι εκεί άρχισε η κοινωνικοποίηση μας και η είσοδος μας στον υπέροχο κόσμο των φίλων. Τα πράγματα συνεχίστηκαν με γλύκα ποιηματάκια όπως :φιλία λέξη ιερή/φιλία λέξη θεία/ και πάρτε για παράδειγμα ελλάδα και τουρκία...εξελίχθηκαν σε μεγαλεπήβολες δηλώσεις: B.F.F.E. και έφτασαν μέχρι τη μανιώδη παρακολούθηση των "φιλαρακίων" και φυσικά την απόλυτη ταύτιση του καθενός από εμάς με τις περιπέτειες των ηρώων.
Κι ύστερα προσγειωθήκαμε στον πραγματικό κόσμο.Εκεί που συνέβαιναν πράγματα και σε εμάς κι όχι μόνο στους τηλεοπτικούς μας ήρωες, εκεί που θέλαμε κάτι παραπάνω να μας στηρίξει τα βράδια που δεν ήμασταν οκ, από μια μεγαλεπήβολη δήλωση, εκεί που η ύπαρξη ενός φίλου ήταν πιο σημαντική από την ύπαρξη οποιουδήποτε άλλου ανθρώπου.
Να είσαι φίλος με κάποιον σημαίνει ότι είσαι έτοιμος να αρπάξεις το χέρι του όταν πέφτει από το γκρεμό ανά πάσα στιγμή.Δεν περιμένεις, όμως, να πέσει στο γκρεμό, είσαι εκεί σε κάθε βήμα και προσπαθείς να το εμποδίσεις.Δε χαίρεσαι που έπεσε για να λες ότι είσαι αυτός που τον έσωσε. Κι όταν τον ανεβάσεις δεν το ξεπαρατάς στην τύχη του.
Να είσαι φίλος με κάποιον σημαίνει να σε απασχολεί και το παραμικρό του πρόβλημα κι όχι να σκέφτεσαι μόνο ότι θεωρείς εσύ σημαντικό.Να προσέχεις κάθε κουβέντα που βγαίνει από τα χείλη του.Το καλημέρα του να είναι εξίσου σημαντικό με το σκέφτομαι να αυτοκτονήσω.Να χαίρεσαι με τη χαρά του, πιο πολύ απ'όσο χαίρεσαι με τη δικιά σου χαρά και να το δείχνεις έμπρακτα.
Να είσαι φίλος με κάποιον σημαίνει ότι δεν κάνεις το φίλο σου να νιώθει άσχημα για κάτι που εσύ έχεις κι αυτός όχι, ούτε τον ζηλεύεις για κάτι που αυτός έχει, ενώ εσύ όχι.
Να είσαι φίλος σημαίνει τα δικά σου προβλήματα να κάνουν χώρο για τα προβλήματα του φίλου σου, όχι με κόπο, αλλά, με χαρά.
Να είσαι φίλος, δε χρειάζεται ούτε ορισμό, ούτε οδηγίες.