Απέναντι.

Ένα μικρό αγόρι κάθε βράδυ βγαίνει στο μπαλκόνι του και μετράει τα αστέρια.Ένα μικρό κορίτσι κάθε βράδυ βγαίνει στο απέναντι ακριβώς μπαλκόνι και μετράει τα αυτοκίνητα που περνάνε.Κάθε βράδυ που όλοι κοιμούνται,αυτά τα παιδιά,μετρούν.

Ένα βράδυ, που το αγόρι είχε μετρήσει όλα τα αστέρια που έβλεπε,και που δεν περνούσαν,εκείνη την ώρα, αυτοκίνητα από το δρόμο,εκείνος κατέβασε μια στιγμή το κεφάλι του κι εκείνη σήκωσε για λίγο τα μάτια της.

-Δε σε έχω ξαναδεί ποτέ,φώναξε το αγόρι,είσαι καινούργια στη γειτονιά?

-Όχι!Βγαίνω στο μπαλκόνι,αυτό,κάθε βράδυ,και μετράω αυτοκίνητα,κι όμως,ούτε εγώ σε έχω ξαναδει.

-Μα κι εγώ βγαίνω κάθε βράδυ,εδώ και μετράω αστέρια.

-Γιατί αστέρια?ρώτησε το κορίτσι.

-Γιατί,είναι τόσο μακριά από εμάς και με κάνουν να αισθάνομαι  όμορφα.Εσύ γιατί αμάξια?

-Γιατί είναι μπόλικα και με κάνουν να γελάω.

-Κι όμως,είπε το αγόρι,θα μπορούσα να κάθομαι εδώ,απέναντι σου,και να μετράω τις μπούκλες σου.Είναι μακριά,αλλά με κάνουν να αισθάνομαι όμορφα.

-Κι εγώ,θα μπορούσα να κάθομαι εδώ και να μετράω τις φορές που ανοιγοκλείνεις τα βλέφαρα σου.Είναι μπόλικα και με κάνουν να γελάω.

Το αγόρι,τότε γέλασε

-Γιατί γελάς?ρώτησε το κορίτσι.

-Γιατί σήμερα το πρωί η μαμά μου,μου είπε ότι αυτό που χρειαζόμαστε,μερικές φορές,δε χρειάζεται να το ψάξουμε πολύ γιατί βρίσκεται ακριβώς απέναντί μας,κι εγώ δεν την πίστεψα....