Valen(o)tine's day

14 Φεβρουαρίου και έχουμε μέχρι και τη google επηρεασμένη να ανεβάζει βιντεάκια με ερωτευμένα ανθρωπάκια και καρδούλες.Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου οι άνθρωποι επηρεάζονται με τον έναν ή τον άλλον τρόπο από αυτή τη γιορτή.Ο πρώτος και εμφανέστερος τρόπος είναι να τη γιορτάσεις,που θα τον χαρακτήριζα και χαριτωμένο,μάλιστα,αφού τουλάχιστον περιέχει μια δόση αισιοδοξίας(πέρα από πολλές καταναλωτικότητας και μαζοποίησης).Ο δεύτερος είναι να γιορτάσεις "επέτειο χωρισμού" κλαίγοντας ή σίγουρα πίνοντας και λέγοντας πόσο μισείς αυτή τη μέρα και πως πάντα σου προκαλούσε πολλή μελαγχολία.Τρίτος είναι να τη σνομπάρεις ανεβάζοντας κοροϊδευτικά τραγούδια στους τοίχους των φίλων σου με καρδούλες από πάνω.Όποιον τρόπο και να επιλέξεις ή σε τελική όποιος τρόπος και να σε επιλέξει, ανάλογα με τη φάση που βρίσκεσαι, είναι πραγματικά αξιοπερίεργο πως μια γιορτή για την αγάπη προκαλεί τέτοιο διχασμό.Γιορτή για την αγάπη;θα μου πεις...Δε ξέρω τι να απαντήσω ακόμα σε αυτό.Υπάρχει μέρα για να γιορτάζεις την αγάπη,κι αν ναι,ποιος όρισε αυτή τη μέρα,κι αν,έστω,τα αποδεχτούμε όλα αυτά..υπάρχει αγάπη;Και τι είναι;
Δηλώνω αισιόδοξη.Ίσως όχι γιατί η ζωή μου έχει δώσει ευκαιρίες να το κάνω,ίσως όχι γιατί πραγματικά αυτό θέλω,αλλά γιατί μερικές φορές είναι το μόνο που μπορώ.Μπορώ να αγαπώ και να ελπίζω, και να ρίχνομαι στην αγάπη σαν ταύρος,και να καταλήγω σε υαλοπωλείο, και να κάνω πληγές από τα γυαλιά, και μετά να γλείφω τις πληγές μου για να περάσουν.Ναι!Αλλά κάθε φορά θα ρίχνομαι κι ας είμαι χαζογκόμενα,αναίτια αισιόδοξη και πάντα με φαγωμένα μούτρα.
Eπειδή σ' αγαπώ και στην αγάπη ξέρω
Nα μπαίνω σαν Πανσέληνος
Aπό παντού. 
Ο.Ελύτης