Τα δεδομένα

Τετάρτη βράδυ/γήπεδο μπάσκετ χ.α.ν.θ/στην κερκίδα
Να τον βλέπω έτσι μου κίνησε το ενδιαφέρον,όχι γιατί δεν πίστευα ότι θα μπορούσε, αλλά γιατί δεν ήξερα αν θα άντεχε.Ναι, ο μικρός μου αδερφός ήταν ένας super star! Κάθε φορά που έβαζε πόντους έστελνε φιλιά στην κερκίδα κι εμείς πεταγόμασταν σαν ελατήρια και χειροκροτούσαμε, ενώ στο μέτωπό μας σαν να έγραφε: ναι,αυτός είναι ο παίχτης που ήρθαμε εμείς να δούμε!
Συγκινήθηκα βλέποντας τους να παίζουν.Δεν ήταν υπέροχοι,ήταν απλά καλοί!Είχαν όμως κάτι άφταστο!Πνεύμα,παλμό και αβεβαιότητα!Για να είμαι ειλικρινής,νομίζω ότι η αβεβαιότητα είναι αυτό που τους έδωσε αυτήν την τρελή ορμή!Δεν ήταν πολλοί, ήταν μία ομάδα!Μια ομάδα που δεν ήξερε αν μπορούσε να πιάσει τους 20 πόντους διαφορά που χρειαζόταν,για να μην αποκλειστεί, και έτσι έπαιζε με όλο της το είναι για να το καταφέρει.
Κερδίσανε μετά από αποχώρηση της αντίπαλης ομάδας από τον αγωνιστικό χώρο,λόγω νεύρων,αλλά στην πραγματικότητα θα κέρδιζαν ούτως ή άλλως!Μετά από αυτό το μικρό θαύμα,που εκτυλίχθηκε μπροστά στα μάτια μου κατάλαβα κάποια πράγματα.Η αβεβαιότητα είναι μια κινητήριος δύναμη που μας σπρώχνει μπροστά και μας κάνει να γινόμαστε κάθε μέρα όλο και καλύτεροι για μας και για τους άλλους.Να διεκδικούμε και να ζούμε τη ζωή στο έπακρο γιατί πολύ απλά αύριο μπορεί να μην υπάρχει.Η αβεβαιότητα είναι αυτή που μας κάνει να μη δεχόμαστε κάτι λιγότερο από το τέλειο,και να μην ησυχάζουμε μέχρι να το βρούμε.Χωρίς διαλείμματα και υπεκφυγές από τον εαυτό μας,από τους άλλους και από τα όνειρά μας.Η αβεβαιότητα μας κάνει βέβαιους μόνο για ένα πράγμα: τον καθημερινό αγώνα για την πραγματοποίηση των υψηλότερων στόχων μας.