Κανονικά.

Ήταν ένα πρωινό σαν όλα τα άλλα.Το ξυπνητήρι χτύπησε κανονικά.Εγώ σηκώθηκα μηχανικά,έβαλα καφέ,διάλεξα κρουασάν για σήμερα, γιατί θα ξανάτρωγα το απόγευμα. Είναι μερικές φορές που το βάρος, το κρατάς χωρίς να το καταλάβεις,δεν πιστεύεις ότι είναι βάρος δικό σου,είναι κάτι άλλο,σηκώνεις ,λες, σακούλες, ή έναν τεράστιο σάκο...Και ξαφνικά καταλαβαίνεις ότι δεν ήταν σάκος,δεν ήταν σακούλες από σούπερ-μάρκετ, ήταν δικό σου,από την αρχή. Ολόδικό σου από την αρχή,το κουβαλούσες μέσα σου.Το κρουασάν και ο καφές δεν ήταν αρκετά,το διάβασμα που σκόπευες να κάνεις ήταν ανούσιο..Είσαι άδειος.Δε ξέρεις τι πρέπει να κάνεις;Πώς ήσουνα κανονικός;Πώς μιλάω κανονικά;Πώς παίζω με τα μαλλιά μου κανονικά;Πώς γελάω κανονικά;Δεν υπάρχει πια το κανονικά κι όπως βλέπεις θα αργήσει να ξανάρθει.