_the sin_

Μας έμαθαν ότι η πρώτη αμαρτία επί γης ήταν ένα φίδι που έδωσε ένα δηλητηριασμένο μήλο σε μία γυναίκα. Ή για να το πω πιο σωστά αυτό ήταν μια προσφορά αμαρτίας, η γυναίκα που το πήρε έκανε την κατακριτέα πράξη, και ως γνωστόν ενός κακού μύρια έπονται. Αναλύοντας αυτό το αρχέτυπο αμαρτίας καταλήγουμε ότι κάθε αμαρτία αποτελείται από 3 σκέλη: 1)την προσφορά-πειρασμό 2) την αντίσταση και 3)τη στιγμή που επιτέλους ενδίδεις και που, ομολογουμένως, είναι και η πιο απολαυστική. Αυτή πάντα ακολουθείται από τύψεις και από μια ακαταμάχητη επιθυμία να ξανακάνεις το ίδιο λάθος ξανά και ξανά ενώ γνωρίζεις το ακριβές μέγεθος του και όλες τις πιθανές επιπτώσεις του.
Και αναρωτιέμαι τι είναι αυτό που κάνει μία καταφανώς λανθασμένη απόφαση τόσο αναθεματισμένα αναγκαία; Τι βρίσκεις σε ένα άγγιγμα που δεν μπορείς να του αντισταθείς, πώς ξεστομίζεις μία κουβέντα που θα σε κάψει, πώς ανοίγεις έναν διακόπτη που ξέρεις ότι αργά ή γρήγορα θα σε χτυπήσει το ρεύμα; Τι είναι αυτός ο πειρασμός και γιατί πάντα καταφέρνει να κάμψει τις άμυνες σου τη στιγμή που τις χρειάζεσαι περισσότερο; Γιατί δεν φοβάσαι το θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό και γιατί εκείνη την ώρα η μοναδική φωνή που ακούς είναι αυτή του ενστίκτου; Και τελικά: τι άνθρωπος θα γινόσουν χωρίς όλα αυτά τα πεσίματα; Πιο σωστός, σίγουρα...Πιο ευτυχισμένος;