_the real life_

Χρόνια τώρα, παρακολουθώντας ταινίες, μάθαμε ότι η ζωή κυλάει κάπως έτσι: όταν γνωρίζεις κάποιον άλλον εξίσου περίεργο και απροσάρμοστο με εσένα γίνεστε φίλοι κατευθείαν ή όταν κάνεις ένα τυχαίο one night stand, συνήθως, καταλήγει αυτός να είναι ο έρωτας της ζωής σου ή όταν έχει κολλήσει στο μυαλό σου ο/η πρώην που σε σημάδεψε πιο πολύ απ'όλους, μία ωραία μέρα τον τον/την συναντάς στο δρόμο κι από τότε τα ξαναβρίσκετε και ζείτε για πάντα ευτυχισμένοι. Στις ταινίες, όμως, κάνουν και sex χτυπώντας τα πόδια τους κάτω από ένα πάπλωμα και διανύουν τεράστιες αποστάσεις σε μερικά μόνο λεπτά.
Στην πραγματική ζωή, για να κάνεις κάποιον φίλο σου, πρέπει να περάσετε πολλά μαζί και να δεθείτε από ποικίλες συνθήκες και καταστάσεις, τα περιστασιακά one night stands στην καλύτερη να γίνουν many night stands με τον ίδιο άνθρωπο, και αν πετύχεις τον/την πρώην σου δρόμο θα κάνεις ότι δεν τον/την είδες και ότι μιλάς στο κινητό.
Και ακριβώς επειδή δε ζεις στην ταινία, στην οποία αυτοδίκαια θα λάβεις ένα ευτυχισμένο τέλος από τους σεναριογράφους, δικαιούσαι τα λάθη σου. Δικαιούσαι να είσαι κτητικός με τους αγαπημένους σου, δικαιούσαι να είσαι υπερβολικά επιλεκτικός ή καθόλου, δικαιούσαι να πέφτεις ξανά και ξανά στις ίδιες παγίδες του μυαλού και του κορμιού σου και να το επαναλαμβάνεις, όσες φορές χρειαστεί για να μάθεις, δικαιούσαι να κλαις για κάτι ασήμαντο και να μη σε νοιάζει για κάτι σημαντικό, δικαιούσαι να νιώθεις κουρασμένος και φθαρτός, δικαιούσαι να ψάχνεις και να μην ευχαριστιέσαι. Και πάνω από όλα δικαιούσαι να σε δικαιολογείς για να μπορείς να τα κάνεις όλα αυτά.