_Find me,find me_

Τίποτα δεν είναι ακατανόητο σε αυτό το σύμπαν. Όλα ξεδιπλώνονται μπροστά σου αρκεί να βρεις τον κατάλληλο μαθηματικό τύπο που θα αποτελέσει το κλειδί σου. Σήμερα ανακάλυψα ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος χωρίζεται σε γραμμές που η καθεμιά σηματοδοτεί και μια ψυχολογική κατάσταση.Ως εκ τούτου δεν είναι περίεργο που από τη μια στιγμή στην άλλη σταματάς να αγαπάς κάποιον, ερωτεύεσαι κάποιον,μισείς κάποιον άλλον.Δεν είναι μεγάλη η διαδρομή από τον απόλυτο συναισθηματισμό στην απάθεια.
Μιλάω από πρώτο χέρι,ήμουν εκεί όταν έγινε.Τον άκουσα να αναλύει και να αποδομεί ό,τι για εμένα είναι σημαντικό και πολύτιμο, τον άκουσα να διατυμπανίζει την έλλειψη αυτοπεποίθησης μου, τον άκουσα να βρίζει τον εαυτό του που το επέτρεψε να γίνει.Ο παλιός μου εαυτός θα είχε σηκωθεί φωνάζοντας μέσα στα κλάματα και θα χτυπούσε πόρτες.Δεν είχα τίποτα να πω.Δεν είχα τίποτα να υπερασπιστώ.Δεν είχα ούτε ένα τείχος να κρυφτώ πίσω του για να μην με πυροβολήσουν.Δεν μπορούσα.Τα πυρά βρήκαν το στόχο τους και τα μάτια ξέρανε ότι δεν πρέπει πια να κλαίνε.
Το περίεργο είναι να μην έχεις κάτι πια να πεις.Το περίεργο είναι να σωπαίνεις γιατί δεν μπορείς να κάνεις κάτι άλλο κι όχι γιατί το επιλέγεις.Το περίεργο είναι να δίνεις εντολές στις αισθήσεις σου για να λειτπυργήσουν και να ξεχνάς να βλέπεις το χορτάρι πράσινο

.http://www.youtube.com/watch?v=vmdv0EmsNbk