Προσπάθησα να σου μιλήσω αλλά η φωνή μου δεν έφτασε ποτέ σε εσένα.
Θα φταίνε τα τεράστια τείχη που υψώθηκαν τη στιγμή που προσπάθησα να αρθρώσω λόγο.
Θα φταίνε τα πρέπει και τα μη.
Προσπάθησα να σε κοιτάξω αλλά το βλέμμα μου προσέκρουσε σε έναν καθρέφτη και γύρισε πίσω.
Θα φταίει που δεν ήταν το βλέμμα που ήθελες εκείνη τη στιγμή να αντικρίσεις.
Θα φταίει που φόρεσες τελευταία στιγμή την κουκούλα του φόβου ή της προδοσίας.
Προσπάθησες να μου δικαιολογηθείς αλλά μόνο τα λόγια σου δεν άκουγα.
Θα φταίει που προτιμώ τα παραμύθια από τις ιστορίες τρόμου.
Θα φταίει που δε ξέχασα ποτέ τι θέλω να ακούω, αλλά δεν έμαθα ποτέ τι θέλω να λέω.
Προσπάθησες να με μάθεις αλλά δεν έβαλες ποτέ ερωτηματικά στο τέλος των προτάσεων σου.
Θα φταίει που οι ερωτήσεις σου δημιουργούν ανασφάλεια.
Θα φταίει που οι απαντήσεις μου θα ήταν πιο τρομακτικές από αυτό που μπορείς να διαχειριστείς.
Από σήμερα μόνο αγγίζω. Δε μιλάω, δεν κοιτάω, δεν απαντάω, δε ακούω.Δε μπορώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου