Είναι κάποιες μέρες που περνούν, έτσι, σαν αέρας, που δεν καταλαβαίνεις πότε έπεσες για ύπνο το ένα βράδυ και πότε ήρθε κιόλας το επόμενο.Είναι όμως και κάτι άλλες μέρες που είναι ατελείωτες, που κάθε λεπτό τους, σαν να σε μεγαλώνει ένα ολόκληρο χρόνο και που δεν μπορείς να αντέξεις το βάρος στους ώμους σου.
Είναι δεδομένο πως κάνουμε κάποια πράγματα επειδή απλά τα θέλουμε, και πως κάνουμε κάποια άλλα, επειδή δεν μπορούμε απλά να κάνουμε κάτι άλλο.Έτσι, πάντα έλεγα πως είμαι ρομαντική όχι επειδή θέλω, αλλά επειδή έτσι είμαι.
Τις τελευταίες μέρες συνειδητοποίησα πως τίποτα δεν είναι δεδομένο και πως το "έτσι είμαι" μπορεί εύκολα να μετατραπεί σε "είμαι αλλιώς", από τη μια στιγμή στην άλλη. Το είμαι καλά μπορεί γρήγορα να γίνει: είμαι άρρωστος, το είμαι χαλαρός μετατρέπεται σε μια στιγμούλα σε: είμαι πιο αγχωμένος από ποτέ.Η γλυκιά μυρωδιά μια ζεστής σοκολάτας αλλάζει πολύ γρήγορα σε αηδιαστική μυρωδιά νοσοκομείου. Όλα αλλάζουν,αναπάντεχα, γρήγορα,αλαζονικά. Ναι, η αλλαγή κουβαλάει μια αλαζονεία γιατί ξέρει πως όποτε καταυθάνει, πρέπει να την υπακούσεις και να προσαρμοστείς, αλλιώς δεν θα επιβιώσεις.
Εγώ βρήκα παρηγοριά στη μυρωδιά των φρεσκοπλυμένων ρούχων αυτές τις μέρες.Κάθε φορά που απλώνω τα πλυμένα μου ρούχα νιώθω πως καθαρίζω και μια σκοτεινή γωνία ενός ανήσυχου μυαλού.
Άλλαξα τα σεντόνια μου, και πια με τα χρωματιστά καινούργια μοσχομυριστά μου σεντόνια πορεύομαι από το "έτσι είμαι" σε ένα άλλο "έτσι είμαι, αλλά και κάπως αλλιώς, και λίγο από αυτό και ίσως και λίγο από εκείνο", γιατί "έτσι είναι" τα πράγματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου