Κυριακή 3 Φεβρουαρίου 2013

Το κακό είναι...

Το κακό είναι ότι μάθαμε να κρυβόμαστε.Από αυτά που σκεφτόμαστε, που θέλουμε να πούμε,που θέλουμε να δείξουμε.Το κακό είναι ότι μπερδέψαμε την ευπρέπεια με την αλήθεια.Το κακό είναι ότι μας έπεισαν ότι ο θυμός είναι ένα παιδικό συναίσθημα που αντικατοπτρίζει ανωριμότητα και αναξιοπρέπεια.Το κακό είναι ότι ξεχάσαμε τα στοιχειώδη.Μας απαγόρευσαν να γελάμε δυνατά μέχρι να ρουθουνίσουμε, μας απαγόρευσαν να χτυπάμε τα πόδια μας στο πάτωμα φωνάζοντας  μέχρι να γίνει αυτό που θέλουμε,μας είπαν ότι είναι λάθος να βάζουμε το δάχτυλο στο βάζο με τη μαρμελάδα και να το γλείφουμε, μας είπαν ότι δεν είναι σωστό να πανηγυρίζουμε χοροπηδώντας όταν κάτι υπέροχο μας συμβαίνει, μας είπαν ότι είναι παιδιάστικο να μιλάμε στα λούτρινα κουκλάκια μας.
Αλλά εχθές εγώ ήθελα να κλάψω, και να φωνάξω, και να χτυπήσω τα πόδια μου στο πάτωμα, και να μην είμαι ούτε σωστή, ούτε καλή, ούτε ώριμη.Όμως υπερίσχυσε η φωνή της λογικής, της αξιοπρέπειας.Τη φωνή της ειλικρίνειας,αντιθέτως, την έχωσα καλά μέσα μου μην με περάσει και κάποιος για ανώριμη, μην με κοιτάξει κάποιος υποτιμητικά.
Το κακό είναι ότι πιστέψαμε πως είναι προτιμότερο να παίρνουμε χάπια για να κοιμηθούμε, από το να δείχνουμε αυτό που θέλουμε, με τον κίνδυνο να κάνουμε όλους τους αξιοπρεπείς να νιώσουν άβολα.
Είναι μεγάλο κακό αυτό.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου