Say you remember...

Ο χρόνος: Ουσιαστικό. Αρσενικό. Αμείλικτο. Πολύχρωμο. Ευωδιαστό. Σιχαμερό.

Βγήκα από το σπίτι βιαστική έχοντας στο μυαλό μου το πρόγραμμα της ημέρας και πως θα μπορούσα να χωρέσω την επανάληψη που ήθελα να κάνω ανάμεσα σε πολύκοσμα λεωφορεία και πολύβοους φοιτητές.Χαιρέτησα στο ασανσέρ τη μασκότ της πολυκατοικίας, μια μικρή που μένει τον πάνω όροφο. Σκεφτόμουν κατεβαίνοντας τα σκαλιά πως για τα δύο της χρόνια έχει πιο πολλούς θαυμαστές απ'όσους θα έχω εγώ ποτέ και γελούσα μόνη μου.
Μόλις έστριψα τη γωνία για να βγω στη στάση καθόταν στο πεζουλάκι.Δε ξέρω πόσο καιρό είχα να τη δω, έμοιαζε αιώνες. Σε ένα υπερταχύ flashback έφερα στο μυαλό μου τα τελευταία 2 χρόνια. Πολλές υποσχέσεις για συναντήσεις, ελάχιστα κλεφτά μισάωρα, μισοτελειωμένες κι απόμακρες συζητήσεις στο msn, τυχαίες άβολες συναντήσεις στο δρόμο.Αλλά είχε περάσει καιρός από την τελευταία.Πολύς καιρός.
ΣΗΜΕΡΑ:
-Έβαψες τα μαλλιά σου...
-Έγινες κυριλέ
-Πότε τελειώνεις?
-Φεύγω Κρήτη..
-Το λεωφορείο μου...
3 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ:
-Αν μπορέσω να ακολουθήσω το όνειρό μου,θα γίνω πιο ευτυχισμένη  από ποτέ.
-Εγώ προσπαθώ..Θέλει δουλειά.Αλλά θα είμαστε μαζί σε αυτό έτσι?Δυο αποτυχημένες ή δυο επιτυχημένες..Όπως και να 'χει μαζί.
-Να ξεκινήσεις να γράφεις.Γράφεις τέλεια.Θα ήθελα να διαβάσω κάτι δικό σου.
-Να πιάσεις μια δουλειά,να βγάλεις λεφτά να πας του χρόνου σε μια επαγγελματική σχολή χορού.Είσαι πολύ πιο καλή απ' όσο νομίζεις.


Ο χρόνος: Ουσιαστικό. Αρσενικό. Αμείλικτο. Πολύχρωμο. Ευωδιαστό. Σιχαμερό.