Τα μάτια μου τσούζουν από τη νύστα.Είναι αλήθεια αυτά που λένε.Ο εαυτός σου είναι ο μεγαλύτερος εχθρός σου.Η νύστα, η πείνα,η ανάγκη για ελευθερία, η αφηρημάδα,η γκρίνια.Έχω δύο μάτια που δεν μπορούν να μην κοιτάζουν, δυο χέρια που αδυνατούν να μην αγγίζουν, ένα μυαλό που αρνείται να μείνει στο ίδιο μέρος για πολύ, μία μέση που διαμαρτύρεται όταν κουράζομαι, δύο ώμους μόνιμα σφιγμένους, μια φωνή κλειστή που επιμένει να τραγουδάει...
Όπου πηγαίνω συναντώ τις ίδιες ιστορίες σε διαφορετική στιγμή.Οι άνθρωποι είναι τόσο ίδιοι,σαν μια παρτίδα μονόπολυ!Η αλήθεια είναι πως θα περάσεις από την Πλατεία Συντάγματος είτε με ξενοδοχεία είτε με υποθήκες.
Μου αρέσει που μπορώ ακόμα και εκπλήσσομαι από τους ανθρώπους.Μου αρέσει που μου δείχνουν ότι μία θέση άδειασε στο λεωφορείο, που τρέχουν και σφιχταγκαλιάζονται στη μέση του δρόμου, που τραγουδάνε κάθε πρωί όταν μπαίνω στη σχολή, που πνίγονται με κάτι αστείο ενώ τρώνε,που κλαίνε και γελάνε μαζί.
Τα μάτια μου τσούζουν από τη νύστα.Είμαι άνθρωπος.Με εκπλήσσουν οι σκέψεις μου.Φοβάμαι ότι μια μέρα θα δω την ιστορία μου στο δρόμο και δεν θα την αναγνωρίσω γιατί θα είναι μια από αυτές τις ιστορίες που κοροϊδεύω...
Όπου πηγαίνω συναντώ τις ίδιες ιστορίες σε διαφορετική στιγμή.Οι άνθρωποι είναι τόσο ίδιοι,σαν μια παρτίδα μονόπολυ!Η αλήθεια είναι πως θα περάσεις από την Πλατεία Συντάγματος είτε με ξενοδοχεία είτε με υποθήκες.
Μου αρέσει που μπορώ ακόμα και εκπλήσσομαι από τους ανθρώπους.Μου αρέσει που μου δείχνουν ότι μία θέση άδειασε στο λεωφορείο, που τρέχουν και σφιχταγκαλιάζονται στη μέση του δρόμου, που τραγουδάνε κάθε πρωί όταν μπαίνω στη σχολή, που πνίγονται με κάτι αστείο ενώ τρώνε,που κλαίνε και γελάνε μαζί.
Τα μάτια μου τσούζουν από τη νύστα.Είμαι άνθρωπος.Με εκπλήσσουν οι σκέψεις μου.Φοβάμαι ότι μια μέρα θα δω την ιστορία μου στο δρόμο και δεν θα την αναγνωρίσω γιατί θα είναι μια από αυτές τις ιστορίες που κοροϊδεύω...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου