_Mind games_

Το πολυπόθητο Σαββατόβραδο έφτασε. Σπίτι, φαγάκι μανούλας, και mickey mouse στα χέρια...Οργανώνω και παίζω καλά το παιχνίδι του καναπέ ( όποιος σηκωθεί από τον καναπέ, απέναντι από την τηλεόραση πάω και κάθομαι απευθείας), ο λαιμός μου κάνει παράσιτα και το μυαλό μου ταξιδεύει στα χαζά ανέκδοτα που άκουγα λίγο πιο πριν, στα μηνύματα που δεν πήραν απάντηση, και στις σφοδρές πρωινές απαντήσεις που ήρθαν παρά τη θέληση μου.
Αδυνατώ να καταλάβω αν αυτό που κάνω είναι ενέργεια ή αναβλητικότητα, δεν κάνω εγώ για το χώρο, ο χώρος για' μένα, κάνουμε ο ένας για τον άλλον και απλά το επέλεξα λάθος στιγμή, δεν μπορώ να βρω το κουμπί που κρύβεται, δεν υπάρχει κρυμμένο κουμπί, θα σταματήσω ποτέ να τρώω τα νύχια μου όταν αγχώνομαι και να κοροϊδεύω τον εαυτό μου για να προλάβω τους άλλους?
Πότε θα φτάσει το πραγματικά πολυπόθητο Σαββατόβραδο? Πότε θα ξυπνήσω και τα πράγματα θα είναι ακριβώς όπως τα φαντάστηκα?Δε φοβάμαι..Είμαι άπληστη, θα βρω άλλα να θέλω...Αν είχα ένα τζίνι και είχα μόνο μια ευχή, όχι, δεν θα ήταν δική μου...Δε ξέρω ποιου θα ήταν...Κι αν ποτέ δεν αποκτήσω αυτά που πραγματικά χρειάζομαι?Κι αν ποτέ δεν αποκτήσω αυτά που θα νομίζω ότι θέλω?Λένε ένα βήμα τη φορά..Κι αν βαρέθηκα να περπατάω και θέλω λίγο να τρέξω??
Όχι, δεν γίνονται όλα για κάποιο λόγο. Στο μυαλό μας φτιάχνουμε τους λόγους, τα λόγια, τις αιτίες, τις αφορμές, τις κλειστές πόρτες, τα ανοιχτά παράθυρα..Με το μυαλό μας τα υπερασπιζόμαστε, με το μυαλό μας τα καταρρίπτουμε, τα κοροϊδεύουμε και τα ξαναθέλουμε πίσω..Με το μυαλό μας χτίζουμε, με αυτό γκρεμίζουμε...Ας μπορούσα , μια φορά, να το ελέγξω...

http://www.youtube.com/watch?v=qrdpliMfoAM