Τα χρώματα του ουρανού λίγο πριν πέσει ο ήλιος είναι τα πιο όμορφά του. Είναι λες κι ο ουρανός προετοιμάζεται όλη την ημέρα για να αποκτήσει αυτά τα χρώματα τη μοναδική εκείνη στιγμή που θα αποχαιρετήσει το φως της ημέρας.
Πιστεύω ότι το πιο δύσκολο πράγμα που έπρεπε να αντιμετωπίσει η ανθρώπινη φυλή ανά την ιστορία της και μέσα σε όλη τη διαφορετικότητας της και ποικιλομορφία της είναι τα αντίο. Τα αντίο είναι καταραμένα. Τα αντίο επισφραγίζουν ένα ηθελημένο ή άθελο τέλος που έρχεται κατά πάνω μας με ορμή και για το οποίο, συνήθως, δεν είμαστε προετοιμασμένοι ακόμη κι αν θεωρούμε ότι εμείς το έχουμε επιλέξει.
Τα αντίο δεν είναι λόγια, είναι καταστάσεις. Βιώνεις ένα αντίο και τις συνέπειες του καιρό αφού το πεις και προσπαθείς να θωρακίσεις τον εαυτό σου για αυτό καιρό πριν έρθει. Συνήθως μερικοί αποφεύγουμε να τα πούμε λέγοντας πως δεν μας αρέσουν αυτά τα ευσυγκίνητα,όχι γιατί όντως δεν μας αρέσουν τα ευσυγκίνητα αλλά γιατί δεν μας αρέσουν τα οριστικά.
Δεν υπάρχει ικανό φάρμακο για να κλείσει το κενό που αφήνει ένας αποχωρισμός και τις περισσότερες φορές, στην πραγματικότητα, δεν γεμίζει ποτέ. Πάντα έρχονται καινούργια όμορφα πράγματα αλλά συνήθως δεν παίρνουν τη θέση των παλιών γιατί τους είναι δύσκολο να βολευτούν σε θέσεις άλλων, απλά πηγαίνουν και στεριώνουν αλλού, σε άλλα μέρη, που μπορεί να μη ξέραμε καν ότι υπάρχουν στην καρδιά μας.
Η αλήθεια είναι ότι δε γνωρίζω ποια είναι η καταλληλότερη ασπίδα. Το να μη χρειάζεται ποτέ να αποχαιρετάς, σημαίνει ότι απλά δεν προχωράς. Το να αποχαιρετάς χωρίς πόνο σημαίνει ότι δε νιώθεις. Το να αρνείσαι να το κάνεις σημαίνει ότι δεν είσαι αρκετά ώριμος. Μάλλον η λύση είναι αυτή που η ίδια η φύση έδωσε. Ντύσου με τα καλύτερα σου χρώματα για τον αποχαιρετισμό, ζήσ'τον, και μετά περίμενε το καινούργιο. Μπορεί εκ πρώτης όψεως να φαίνεται πιο σκοτεινό αλλά δε σημαίνει ότι θα είναι και χειρότερο.
Πιστεύω ότι το πιο δύσκολο πράγμα που έπρεπε να αντιμετωπίσει η ανθρώπινη φυλή ανά την ιστορία της και μέσα σε όλη τη διαφορετικότητας της και ποικιλομορφία της είναι τα αντίο. Τα αντίο είναι καταραμένα. Τα αντίο επισφραγίζουν ένα ηθελημένο ή άθελο τέλος που έρχεται κατά πάνω μας με ορμή και για το οποίο, συνήθως, δεν είμαστε προετοιμασμένοι ακόμη κι αν θεωρούμε ότι εμείς το έχουμε επιλέξει.
Τα αντίο δεν είναι λόγια, είναι καταστάσεις. Βιώνεις ένα αντίο και τις συνέπειες του καιρό αφού το πεις και προσπαθείς να θωρακίσεις τον εαυτό σου για αυτό καιρό πριν έρθει. Συνήθως μερικοί αποφεύγουμε να τα πούμε λέγοντας πως δεν μας αρέσουν αυτά τα ευσυγκίνητα,όχι γιατί όντως δεν μας αρέσουν τα ευσυγκίνητα αλλά γιατί δεν μας αρέσουν τα οριστικά.
Δεν υπάρχει ικανό φάρμακο για να κλείσει το κενό που αφήνει ένας αποχωρισμός και τις περισσότερες φορές, στην πραγματικότητα, δεν γεμίζει ποτέ. Πάντα έρχονται καινούργια όμορφα πράγματα αλλά συνήθως δεν παίρνουν τη θέση των παλιών γιατί τους είναι δύσκολο να βολευτούν σε θέσεις άλλων, απλά πηγαίνουν και στεριώνουν αλλού, σε άλλα μέρη, που μπορεί να μη ξέραμε καν ότι υπάρχουν στην καρδιά μας.
Η αλήθεια είναι ότι δε γνωρίζω ποια είναι η καταλληλότερη ασπίδα. Το να μη χρειάζεται ποτέ να αποχαιρετάς, σημαίνει ότι απλά δεν προχωράς. Το να αποχαιρετάς χωρίς πόνο σημαίνει ότι δε νιώθεις. Το να αρνείσαι να το κάνεις σημαίνει ότι δεν είσαι αρκετά ώριμος. Μάλλον η λύση είναι αυτή που η ίδια η φύση έδωσε. Ντύσου με τα καλύτερα σου χρώματα για τον αποχαιρετισμό, ζήσ'τον, και μετά περίμενε το καινούργιο. Μπορεί εκ πρώτης όψεως να φαίνεται πιο σκοτεινό αλλά δε σημαίνει ότι θα είναι και χειρότερο.
