Not the cover, the book.

Περίμενα μέσα στο κρύο το λεωφορείο που μόλις είχα δει να περνάει από μπροστά μου, με αυτή την αλαζονεία που περνάνε πάντα από μπροστά σου τα λεωφορεία, που δεν πρόκειται να προλάβεις. Κάθησα στη στάση απογοητευμένη και κοιτούσα το κενό, ώσπου ένιωσα μια μυρωδιά γνώριμη να με πλησιάζει.Ήταν η μυρωδιά που είχε η δασκάλα των Ισπανικών μου,η οποία συγκατοικούσε με έξι σκυλάκια, που τα αγαπούσε καλύτερα και από παιδιά, και που τη θυμάμαι ακόμη, έξι χρόνια μετά. Γύρισα να δω από που έρχεται.
Ήταν μία γυναίκα γύρω στα 50, πολύ πρόχειρα και φτωχά ντυμένη με μία σχισμένη φόρμα και κάτι βρώμικα αθλητικά.Τα μαλλιά της ήταν κοντά και αχτένιστα, και τα νύχια της μαύρα.Σχεδόν ενστικτοδώς τραβήχτηκα λίγο, καθώς με πλησίασε,και κατευθείαν, ντράπηκα που το έκανα.Κοίταξα λίγο πίσω της και είδα 3 μεγάλα, όμορφα, σίγουρα αδέσποτα, σκυλιά να την πλησιάζουν. Όταν έφτασαν στα πόδια της γύρισε, χωρίς καμία έκπληξη και τα κοίταξε.
Στην αρχή χαμογέλασε και μετά έπιασε το ένα από τη μουσούδα και το άλλο το χάιδεψε.Έσκυψε λίγο κατά πάνω τους και ψιθύρισε: Εσείς τι θα κάνετε τώρα?Εγώ θα πάω στη δουλειά, εντάξει? Και μετά συνέχισε να τα χαϊδεύει και να τους γελάει.
Έμεινα να την κοιτάζω μέχρι που ανεβήκαμε στο λεωφορείο. Αυτή η γυναίκα, την οποία λίγα λεπτά πριν την απέφυγα εκείνη τη στιγμή ήθελα να την αγκαλιάσω. Είχα ζήσει μία αποκάλυψη από αυτές που σε κάνουν να καταλαβαίνεις πως η ζωή δεν είναι μονάχα γκρίνια, ασχήμια και γκρίζο.Είχα ζήσει μια αποκάλυψη απλότητας και ομορφιάς που προερχόταν από ένα τέτοιο περιτύλιγμα.Γύρισα το βλέμμα μου γύρω και είδα κι άλλους ανθρώπους.Κι άλλα βιβλία, κλειστά,  που απλά χρειαζόταν μια αφορμή για να ανοίξουν.
Τέτοιες μέρες εγώ τις λέω χαρούμενες.

Αχ αυτά τα φαντάσματα!

Ξύπνησα το πρωί με ένα αίσθημα αυτολύπησης, από αυτά που σε γυρνάνε πολύ πίσω στα παιδικά σου χρόνια, και που σε κάνουν να θυμηθείς όλα αυτά για τα οποία νιώθεις άσχημα, που σου ξανασχηματίζουν την χειρότερη εικόνα του εαυτού, αυτήν που πάνω κάτω προσπαθούσες να ξεχάσεις.
Γιατί?
Γιατί κάποιος, ασήμαντος για εμένα,πριν πολύ πολύ καιρό, είπε κάτι,άσχημο για εμένα, σε κάποιον, σημαντικό για εμένα, και το έμαθα τώρα.
Όλο το βράδυ στριφογυρνούσα και σκεφτόμουνα:μήπως είχε δίκιο;Και αν είχε δίκιο γιατί δεν κάνω κάτι για να το αλλάξω. Και αν δεν είχε δίκιο, γιατί με πείραξε τόσο;Και σε τελική για να το πει ένας άνθρωπος, έστω και ένας, αυτό δεν σημαίνει ότι για κάποιον ακόμη ισχύει;
Αυτά πάνω κάτω σκεφτόμουν, κι έπεσα σε έναν λαβύρινθο αδιεξόδων, που αντί για τοίχους, είχε τους μεγαλύτερους μου φόβους, και τις πιο μεγάλες κακίες που έχω πει για τον εαυτό μου, ή που μου έχουν πει οι άλλοι και τις έχω πιστέψει.
Σύντομα, όταν πια δεν μπορούσα να βρω το σωστό δρόμο προς την έξοδο, πέρασα στην επίθεση.Αυτό ο ηλίθιος, τι ήξερε για εμένα και από ποια θέση μιλούσε;Ένα χαιρέκακο ανθρωπάκι είναι, σκεφτόμουν, που αισθάνεται καλύτερα μειώνοντας τους άλλους.
Η νύχτα περνούσε ,η νύστα ερχόταν και όταν πια έφτασα στο στάδιο εκείνο μεταξύ ύπνου και ξύπνου, άρχισα να σκέφτομαι καθαρά.Δεν είχε σημασία, τι σκεφτόταν αυτός για εμένα, αλλά,εγώ για εμένα.Αν αυτό που είπε ήταν κάτι που νομίζω ότι ισχύει και δεν μου αρέσει, θα έπρεπε να προσπαθήσω να το αλλάξω, όχι γι αυτόν, για'μένα, έτσι ώστε την επόμενη φορά που θα το πει, να ξέρω ότι είναι από μικροψυχία.Μέχρι τότε, στο μυαλό μου θα φαντάζομαι ότι το σώμα του είναι καλυμμένο από τεράστια σπυριά.Αυτό θα με κάνει κάπως καλύτερα, είναι αυτό που λένε:whatever helps you sleep at night.

Συμβουλές ευεξίας...

Πώς ορίζει κάποιος τον έρωτα;Στριφογυρνάει μέρες στο μυαλό μου.Νομίζω πως δεν υπάρχει κοινότοπη συμπεριφορά ή τέλος πάτων ότι είναι άδικο να του βάλεις μια ταμπέλα και να πεις:όταν ερωτεύεσαι κάνεις αυτά κι εκείνα τα πράγματα.Ο μόνος τρόπος να τον ορίσεις είναι μάλλον διά της ατόπου επαγωγής.Φυσικά είναι γελοίο να πεις ότι είσαι ερωτευμένος με κάποιον όταν δεν μπορείς να ζήσεις χωρίς αυτόν, γιατί υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να ζήσουν χωρίς φαγητό και νερό.Άρα, καταλήγω ότι μάλλον ότι έρωτας είναι όταν η ζωή σου γίνεται άβολη και ανυπόφορη όταν δεν είσαι με τον άλλον και νομίζω ότι είναι όσο πιο ακριβές μπορεί να γίνει κάτι που σχετίζεται με με τον έρωτα.
Όμως αξίζει να ερωτεύεσαι, διακινδυνεύοντας, σε περίπτωση απώλειας, μία ανυπόφορη ζωή;Εγώ κατέληξα και το διατυμπανίζω:
Ερωτευτείτε!Ερωτευτείτε παράφορα!Ερωτευτείτε τα πάντα! Ερωτευτείτε το ταίρι σας, ερωτευτείτε το κορίτσι με τις φακίδες που κοιμάται δίπλα σας, ερωτευτείτε το αγόρι που χοροπηδά ακούγοντας james, ερωτευτείτε το σκυλάκο που περνάει κάθε πρωί έξω από το σπίτι σας, και το χοντρό ψιλικατζή με το χρυσό δόντι, που δεν σταματάει να χαμογελάει. Ερωτευτείτε τον ανοιξιάτικο καιρό στα μέσα του χειμώνα και τις πολύχρωμες καραμέλες haribo. Ερωτευτείτε τα ποδήλατα με τα καλαθάκια μπροστά και τη μυρωδιά ενός παλιού βιβλίου.
Ερωτευτείτε..είναι τόσο μοναδικό.

Το κακό είναι...

Το κακό είναι ότι μάθαμε να κρυβόμαστε.Από αυτά που σκεφτόμαστε, που θέλουμε να πούμε,που θέλουμε να δείξουμε.Το κακό είναι ότι μπερδέψαμε την ευπρέπεια με την αλήθεια.Το κακό είναι ότι μας έπεισαν ότι ο θυμός είναι ένα παιδικό συναίσθημα που αντικατοπτρίζει ανωριμότητα και αναξιοπρέπεια.Το κακό είναι ότι ξεχάσαμε τα στοιχειώδη.Μας απαγόρευσαν να γελάμε δυνατά μέχρι να ρουθουνίσουμε, μας απαγόρευσαν να χτυπάμε τα πόδια μας στο πάτωμα φωνάζοντας  μέχρι να γίνει αυτό που θέλουμε,μας είπαν ότι είναι λάθος να βάζουμε το δάχτυλο στο βάζο με τη μαρμελάδα και να το γλείφουμε, μας είπαν ότι δεν είναι σωστό να πανηγυρίζουμε χοροπηδώντας όταν κάτι υπέροχο μας συμβαίνει, μας είπαν ότι είναι παιδιάστικο να μιλάμε στα λούτρινα κουκλάκια μας.
Αλλά εχθές εγώ ήθελα να κλάψω, και να φωνάξω, και να χτυπήσω τα πόδια μου στο πάτωμα, και να μην είμαι ούτε σωστή, ούτε καλή, ούτε ώριμη.Όμως υπερίσχυσε η φωνή της λογικής, της αξιοπρέπειας.Τη φωνή της ειλικρίνειας,αντιθέτως, την έχωσα καλά μέσα μου μην με περάσει και κάποιος για ανώριμη, μην με κοιτάξει κάποιος υποτιμητικά.
Το κακό είναι ότι πιστέψαμε πως είναι προτιμότερο να παίρνουμε χάπια για να κοιμηθούμε, από το να δείχνουμε αυτό που θέλουμε, με τον κίνδυνο να κάνουμε όλους τους αξιοπρεπείς να νιώσουν άβολα.
Είναι μεγάλο κακό αυτό.